Dzień niepodległości

Dzień 11 listopada jest dniem szczególnym dla Polaków. To tego dnia 1918 roku, po 123 latach politycznego niebytu, Polska powróciła na mapę Europy. Naród, który nigdy nie zapomniał swojej ojczyzny, choć nie żył już chyba nikt kto pamiętał ją wolną i wielką, odzyskał swoją tożsamość. W dwudziestoleciu międzywojennym obchodzono Święto Niepodległości bardzo uroczyście. Pamięć o zaborach, wielkiej wojnie jak nazywano I wojnę światową i walkach o wyzwolenie Ojczyzny była bardzo żywa. Odbywały się uroczystości patriotyczne i wspaniałe bale, powiada się, że na jeden z takich bali generał Bolesław Wieniawa-Długoszowski, pierwszy ułan Rzeczpospolitej, wjechał na swoim koniu.

Po II wojnie światowej Święto Niepodległości zostało zniesione ustawą Krajowej Rady Narodowej 22 lipca 1945.  Zastąpiło je Narodowe Święto Odrodzenia Polski, obchodzone 22 lipca, w rocznicę ogłoszenia Manifestu PKWN. W okresie PRL obchody rocznicy odzyskania niepodległości w dniu 11 listopada organizowane były nielegalnie przez środowiska niepodległościowe w tym piłsudczykowskie. Organizatorzy i uczestnicy tych uroczystości często byli represjonowani przez ówczesne władze państwowe. Wyjątek stanowiły lata 1980–1981, kiedy za sprawą działalności związku zawodowego „Solidarność” przywrócono Świętu Niepodległości należne miejsce w świadomości społecznej.

Święto Niepodległości obchodzone w dniu 11 listopada zostało przywrócone przez Sejm PRL ustawą z 15 lutego 1989 pod nazwą „Narodowe Święto Niepodległości”.                    11 listopada 1997 Sejm podjął uchwałę głoszącą m.in. Ta uroczysta rocznica skłania także do refleksji nad półwieczem, w którym wolnościowe i demokratyczne aspiracje Polaków były dławione przez hitlerowskich i sowieckich okupantów, a następnie – obcą naszej tradycji – podporządkowaną Związkowi Radzieckiemu komunistyczną władzę.

W ubiegłym, 2015 roku, władze gminy Sułów również nadały Świętu Niepodległości właściwą rangę. W kościele w Tworyczowie odbyła się uroczysta msza patriotyczna, poprzedzona chwytającym za serce występem uczniów z Zespołu Szkół w Sułowie. Wówczas to Wójt Gminy Sułów Pan Leon Bulak, przyrzekł, że Święto Niepodległości będzie obchodzone w tak godny sposób każdego następnego roku. Przyjęto zasadę, że obchody te będą co roku odbywały się w innej miejscowości gminy. Słowo zostało dotrzymane. W tym roku msza ku czci odzyskania niepodległości odbyła się w kaplicy w Sułowie. Sygnałem rozpoczęcia uroczystości była odprawa Ochotniczych Straży Pożarnych na placu przed remizą, wciągnięcie flagi państwowej na maszt przy dźwiękach hymnu i wymarsz druhów strażaków do Kaplicy pod komendą Pana Zbigniewa Goleniaka.

Oprawa artystyczna mająca podkreślić rangę uroczystości i oddać jej znaczenie, została tym razem przygotowana przez Grupę Artystyczną gminy Sułów , założoną we wrześniu br  pod egidą Gminnej Biblioteki Publicznej w Sułowie. Pierwszy występ tej grupy, prowadzonej przez Panią Marię Bartoszczyk i Panią Annę Jaworską, odbył się na wernisażu malarskim zorganizowanym w Pałacu Zamoyskich w Michalowie. Występ ten, w trakcie którego młodzież deklamowała wiersze poświęcone urodzie Roztocza, został bardzo ciepło przyjęty przez gości odwiedzających wernisaż. W międzyczasie do grupy dołączyły nowi członkowie, był to odzew na ogłoszone w październikowym numerze „Sekretów Wsi” zaproszenie. Zapraszani byli wszyscy, dorośli, młodzież i dzieci. Przyjęto założenie, że potrzebny jest każdy, nie ważne czy umie śpiewać, deklamować, a może przygotować kostium czy scenografię, lub też załatwiać rozmaite, prozaiczne sprawy niezbędne do prawidłowego działania zespołu artystycznego. Mimo że zespół dopiero rozpoczynał działalność, postanowiono, że oprawa artystyczna musi być godna Święta Niepodległości. Scenariusz przygotowywanego przedsięwzięcia przeprowadzał widza od czasów jeszcze mocarnej, lecz już wykazującej symptomy powolnego upadku Polski Zygmunta III Wazy, poprzez przerażające upadkiem moralności i rozpasania szlachty czasy saskie, następnie dające nadzieję Oświecenie, gdy najświetniejsze umysły usiłowały ratować Ojczyznę i powstała pierwsza w Europie, a druga na świecie Konstytucja nowoczesnego państwa, w którym każdy, nawet  nędznego stanu Polak, jest obywatelem, a nie człowiekiem niewolnym, aż po mrok zaborów Rosji, Prus i Austrii. Czas, gdy Polska zniknęła z mapy świata. Pokazano również odrodzenie państwa polskiego, II Rzeczpospolitą, która po 20 latach niepodległości została ponownie zdeptana przez terror hitlerowski i stalinowski. I wielkie ponowne odrodzenie w 1989 roku - III Rzeczpospolitą. Treść historyczna, przekazywana przez narratorów, została ubarwiona żywymi obrazami, wierszami i pieśniami śpiewanymi przez naszych przodków.  Pieśniami, które nigdy nie stały się martwe i do czasów obecnych znane są nawet najmłodszym Polakom. Czasu na przygotowanie przedstawienia nie było wiele. Członkowie Grupy Artystycznej i reżyserujące spektakl Panie Maria Bartoszczyk i Anna Jaworska, dokładali wszelkich starań, żeby zdążyć na czas, żeby dać z siebie wszystko. Ciągłe próby, nowe pomysły, niewyobrażalna cierpliwość i przełamywanie własnych słabości, wszak mokry październik sprzyjał chorobom, aż wreszcie przyszedł ten dzień – 11 listopada 2016 roku. Trema ogromna, szczególnie, że na widowni tzw. Starej Remizy dużo ludzi. Władze gminy, strażacy, mieszkańcy, nauczyciele. I ulga po zejściu ze sceny; chyba się udało. Czy tak jest naprawdę, nie nam to oceniać. Mamy nadzieję, że publiczność okaże się dla nas łaskawa, a następne spektakle będą przyjęte równie ciepło. Uczestniczyłam cały czas w przygotowywaniu przedstawienia, we wszystkich próbach i wiem ile to kosztowało reżyserów, organizatorów i „naszych artystów”. Wiem ile można zawdzięczać:

reżyserom i prowadzącym chór Marii Bartoszczyk, Annie Jaworskiej, solistom Patrycji Hadaj i Mateuszowi Czerwowi, niezastąpionym narratorkom: Ewelinie Skwarło-Bazeli i Aleksandrze Jaworskiej, które nie tylko prowadziły publiczność przez wieki historii Polski ale i śpiewały; Krystianowi Bazeli, Mateuszowi Brodaczewskiemu, Michałowi Roczeniowi w rolach księdza Piotra Skargi, Marszałka Bielińskiego, Kościuszki, powstańca styczniowego i Marszałka Józefa Piłsudskiego; odtwarzającej rolę szlachcianki Kamili Koziej, narzeczonej powstańca – Katarzynie Juźwiak, Grabarzowi rozdrapującemu I Rzeczpospolitą – Justynie Żuk, żydowskiej dziewczynce – Milenie Rak, chórowi, bez którego anielskich głosów wszystko straciło by na wymowie: Karolinie Jaworskiej, Anecie Poździk, Milenie Kowalczyk, Dagmarze Kłus, Malwinie Nawrockiej, Klaudii Chmielewskiej, Dominice Dumale , no i naszym najmłodszym, przyszłości Gminnej Grupy Artystycznej: Martynie Kniaziowskiej,  Patrycji Knap, Julii Krukowskiej, Dominice Kołodziejczyk , Annie Szczerba, Annie Łyp, Julii Sobstyl, Jakubowi Kuźmie.

Dziękujemy w imieniu całego zespołu wszystkim, którzy chcieli się zaangażować w przygotowania  i tym, którzy zaszczycili nasz spektakl swoją obecnością. Mamy nadzieję, że nas nie zawiedziecie w przyszłości.